In zijn boek After Us the Deluge: the Human Consequences of Rising Sea Levels laat Kadir van Lohuizen onomwonden zien waar het op staat: de zeespiegel stijgt en de tijd voor actie dringt.

Het bijna driehonderd pagina's tellende boek toont hoe zeven plekken beïnvloed worden door de stijgende zeespiegel: van een smeltende ijskap in Groenland tot weggespoelde stranden aan de Stille Oceaan. Als de klimaatcrisis niet serieus genomen wordt, zo lijkt Van Lohuizen te zeggen, dan heeft dat rampzalige gevolgen voor de toekomst.

De wereld bezien door de lens van de Nederlandse fotojournalist Van Lohuizen (1963) is om bang van te worden. Hij heeft de zee vaak op haar dreigendst vastgelegd. Zo is op luchtfoto's te zien hoe kwetsbaar de bebouwde kustlijnen zijn tegenover de grootse en uitgestrekte zee. Neem de trieste situatie van bewoners op Kiribati een klein boomerangvormig eiland in de Stille Oceaan waar de consequenties van de stijgende zeespiegel al realiteit zijn. Een in elkaar geknutseld muurtje is het enige dat het klotsende zeewater buiten de voordeur houdt. Dit beeld staat in contrast met de solide ogende grachtenhuizen in Gouda, de stad waar Van Lohuizen vandaan komt. Daar lijkt het gevaar van onderlopende huizen veel minder dreigend, terwijl het water even dichtbij is en de stad ook nog eens wegzinkt in de veengrond. In het boek worden zo meerdere paralellen getrokken tussen gebieden die op het eerste oog vooral van elkaar lijken te verschillen. Read more

Essex-based artist Maz Murray self-published the novellas Laindon 2 and 3 just a little more than a year ago the sequels to their 2018 short film of the same name. They follow the journalist Felicity on her perilous journey into the cultural wasteland of Laindon, Essex. There she investigates a mysterious portal inside a shopping centre scheduled for redevelopment. The portal connects Laindon to a queer utopia, a literal over the rainbow, where the striking miners were all retrained as renewable energy experts and all names are gender neutral.

When I read the two booklets, at the beginning of the first lockdown, I was not sure what to do with them. Not because they were difficult or inconclusive, but the fantasy of a queer community that was conjured up in the books felt impossibly far removed from a world where gathering in groups is both violently policed and publicly condemned. For all the justified discontent with austerity measures and increasing levels of inequality in the last decade and now that some have more free time than ever it suddenly seems that the only choice is silent compliance with healthcare guidelines, not public protest. If a trans tree falls in the woods and there is no one to hear her, does she really make a sound? Read more